Od początku istnienia Fundacja koncentrowała się na rewaloryzacji Szarej Kamienicy, której stan techniczny w latach 90-tych daleki był od poprawności. Można śmiało powiedzieć, że ten ważny dla Krakowa zabytek znajdował się w stanie technicznej ruiny. Konieczne było szybkie i sprawne wykonanie najbardziej pilnych prac konstrukcyjnych i konserwatorskich – wymiany stropów, wzmocnienia więźby dachowej, konstrukcji fundamentów i zabezpieczenia skarp – tak charakterystycznych dla sylwety naszego budynku. Potem przyszedł czas na kolejne inwestycje, które trwają do dziś…

Głównym założeniem przyjętym przez władze fundacji było podjęcie takich działań i takie prowadzenie wszelkich prac konserwatorskich, by budynek nie zatracił swojego szczególnego charakteru. Wyjątkowe w skali Krakowa, a nawet całego kraju, detale architektury budynku (kilkunastometrowe polichromowane drewniane podciągi sufitowe, pierwotny układ piwnic budynku głównego itd.) zachęcały, wręcz nakazywały stosowne ich traktowanie. Stąd wzięła się dobrze rozumiana „konserwatywność” w prowadzeniu wszelkich prac.
Udało się nam miedzy innymi zachować oryginalne 13-wieczne wyprawy tynkowe w piwnicach, rzadko spotykane schody w grubości muru, czy wreszcie uratować przed zniszczeniem wspomniane już polichromie.

Fundacja zawsze współpracowała z najlepszej klasy specjalistami w dziedzinie konserwacji zabytków, od etapu projektowego po jego realizację, starannie dobierając wykonawców. Stopień komplikacji wynikający z uwarunkowań historycznych i technicznych był dla nas wielkim wyzwaniem, lecz szczególna troskliwość i dbałość o detal zaowocowały odtworzeniem dawnej świetności kamienicy, przy zachowaniu jej niepowtarzalnego klimatu i charakteru.
Dzięki staraniom fundacji jeszcze niedawno zrujnowany budynek zapełnił się i ożywił, stając się jednym z najlepszych krakowskich adresów.